Wikipedia,  donderdag 8 november 2018

 

Een Bresse-huis (Frans: Ferme Bressane) is een vakwerkhuis met een staander- en balkenconstructie gevuld met bakstenen. De Bresse-woning is typisch voor de in Oost-Frankrijk. Een groot beschermt het delicate metselwerk tegen regen en sneeuw. Het huis is bijna altijd georiënteerd in een noord-zuid richting, waarbij het dak aan de noordkant vaak lager is. Deze constructie biedt optimale bescherming tegen de bise, een koude noordenwind die typisch is voor de regio. Door het lage, overlopende dak aan de noordkant van de gevel wordt de wind afgebogen. De woonkamers liggen aan de zuidkant, de voorgevel met uitzicht op de ochtendzon. Meestal heeft elke kamer een of twee buitendeuren, zodat er geen ruimte wordt opgeofferd voor doorgangen.

Het grote vrijdragende dak wordt ondersteund door steunberen, de dakrand wordt verder ondersteund door een tweede set kortere dakspanten, wat resulteert in een dak met een dubbele helling. De dakrand zorgt ervoor dat apparatuur of voorraden aan de buitenkant van het huis kunnen worden opgeslagen en droog kunnen worden gehouden. De constructie maakt het ook mogelijk om maïskolven aan de dakspanten te hangen om uit te drogen.

Het platteland van de Bresse wordt gekenmerkt door agrarische gebouwen, de boerderijen liggen meestal ver van de dorpen, vaak bij meren, beken, bossen en waar mogelijk op uitlopers van heuvels.

Houtskeletbouw

Terwijl de houtskeletbouw van de 14e en 15e eeuw nog eenvoudig was, ontstonden in de 16e tot 18e eeuw steeds complexere ontwerpen, enerzijds om het gebouw meer stabiliteit te geven en anderzijds om decoratieve redenen. Bijzonder populair waren de gekruiste stutten die een Andreaskruis vormden. Tot in het midden van de 19e eeuw werden er nog steeds houtskeletbouwwerken gemaakt. Toen kwam er een verandering: in het zuiden van Bresse werd voor de muren, die meestal versterkte hoeken van baksteen of steen hadden, steeds meer gebruik gemaakt van . In het noorden van Bresse wordt sinds de 19e eeuw meestal baksteen gebruikt, zij het van lage kwaliteit. Tegelijkertijd werden de uiteinden van de gevels ingekort tot een half overdekt dak of zelfs een eenvoudig zadeldak, waarbij de dakrand van de gevels bijna volledig is verdwenen.

Boerderijvormen

Twee boerderijvormen overheersten. Aan de ene kant de boerderij als een zelfstandige eenheid waar in de meeste gevallen de dorsvloer in het midden van het huis lag; aan de andere kant was er de tweezijdige boerderij met aan de ene kant de boerderij en aan de andere kant de bijgebouwen. De hoofdboerderij was meestal noord-zuid georiënteerd, maar er waren vaak variaties waarbij het gebouw van noordoost naar zuidwest georiënteerd was. Bij de bouw van de huizen lijkt men rekening te hebben gehouden met de richting van de zon, met name om ervoor te zorgen dat de ochtendzon in de huiskamer scheen. Omdat de bouw van een boerderij vooral in de winter plaatsvond, buiten het drukke zomerseizoen, was er vaak een afwijking in de uitlijning. Zeer zelden zijn er gebouwen te vinden die van noordwest naar zuidoost georiënteerd zijn.

De boerenhoeve bestond uit ten minste drie delen:

Woonvertrekken
Stallen, ruimte voor opslag van veevoer en dorsvloer
Bakkerij met varkensstal en kippenhok

Voor elk van deze functies konden afzonderlijke gebouwen worden gebouwd, of werden de woonvertrekken, voederopslag en stallen achter elkaar tot een langgerekt gebouw gerangschikt. De woonverblijven bevonden zich meestal aan de westzijde van het erf. Dorsschuur en stallen werden aan de oostkant van het erf achter. De bakkerij en de ruimtes voor het kleinere vee bevonden zich meestal in het noordoostelijke deel van de boerderij.

Dit werk van valt onder een . Gebaseerd op .