Arno Voogd (Inter-France),  vrijdag 16 augustus 2019

 

Een makelaar te goed van vertrouwen?

Het overkwam een van mijn eigen assistent makelaars. Lees hier hoe de eigenaar van een naturistencamping probeerde om zijn makelaar en een nietsvermoedende koper te foppen.

Cor koopt een Mas

Jaren geleden was ik betrokken bij de verkoop van een naturistencamping. Het was een mooi terrein van een Nederlandse eigenaar, laten we hem Cor noemen. Cor had na een jarenlange strijd met de overheid zijn campingproject weten te realiseren. Hij had daarvoor een lijdensweg aan papierwinkels weten te trotseren maar uiteindelijk was het hem gelukt om alle vergunningen binnen te halen. Na een jaar of tien de scepter te hebben gevoerd over zijn naturistische paradijs was het tijd geworden om het wat rustiger aan te doen. Een koper werd gevonden en Cor kocht samen met zijn vrouw een “Mas” , een voormalige boerderij met bijna 7 hectare glooiend terrein, dus een ideale plek om een nieuwe naturistencamping te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan!

Cor wil zijn camping weer verkopen

Na een jaar of vijf te hebben geëxploiteerd meldde Cor zich weer bij me met het verzoek om zijn nieuwe naturistencamping in de verkoop te nemen. Dat was opmerkelijk snel, maar het leek een leuk project dus een van mijn assistent-makelaars ging bij hem op bezoek. Cor had niet stilgezeten. De Mas (het Franse woord voor buitenhuis of herenboerderij) was verbouwd tot fraai woonhuis met een sfeervolle gîte. En natuurlijk was er een fraaie naturistencamping aangelegd. Een officiële camping "Aire naturelle" met maar liefst 25 plaatsen, uitgestrekt over een mooi heuvelachtig terrein en voorzien van elektriciteit en watertappunten. Op een plek met fraai uitzicht over de landerijen konden de gasten een duik nemen in het op natuurlijke wijze gefilterde zwemwater. Het was een mooi geheel en alle vergunningen waren in orde bevestigde Cor met gepaste trots. Hij was nu even druk met de voorbereidingen voor het seizoen en beloofde de vergunningen later toe te zenden maar drong aan om de camping nu vast in de verkoop te nemen. Tsja, en daar waren we te goed van vertrouwen.

Een koper dient zich aan

Al vrij snel wisten we voor deze leuke camping een geïnteresseerde te vinden. Cor werd nog even herinnerd aan het toezenden van de vergunningen. Hij was het vergeten (kan gebeuren) en wij hadden er niet voldoende druk op gezet (dom van ons, ik geef het toe). Ik wist immers uit het verleden dat de sympathieke Cor beschikte over een mooie staat van dienst waar het gaat om zijn kennis omtrent de Franse campingvergunningen. Hij doorliep immers al eerder, met succes, het hele traject voor het opzetten van een naturistencamping, dus als er in Frankrijk iemand was die alles wist van vergunningen dan was hij het wel. Echter nu de toezending van de beloofde bewijsstukken uitbleef begon ik me toch wat ongemakkelijk te voelen.

De aap uit de mouw

En ja hoor, het was weer eens zover, al had ik het deze keer niet zien aankomen. Gevalletje camping zonder geldige vergunning. Dat komt vaker voor en ik tackel dat soort hindernissen altijd in een vroegtijdig stadium. Maar hier moet ik toegeven dat Cor erin was geslaagd om mijn altijd aanwezige argwaan even uit de lucht te krijgen, al was dat natuurlijk slechts van tijdelijke aard. Jammer vond ik het wel dat Cor, die exact van de situatie op de hoogte was, de zaak willens en wetens voor mij en voor een mogelijke koper probeerde te verzwijgen. Uiteindelijk lukte dat natuurlijk niet maar je ziet hoe iemand misbruikt maakt van zijn eigen reputatie in een poging om een ander met een miskoop op te zadelen.

Kan een brief van de burgemeester waardeloos zijn?

Cor baalde er natuurlijk van dat ik de verborgen gebreken van zijn naturistencamping had blootgelegd. Hij vertelde dat de burgemeester de camping al jaren had gedoogd en zelfs schriftelijk zijn enthousiasme had betuigd. Dat was ook het geval maar een burgemeester heeft niet de competentie om een camping te autoriseren. En ja, in Frankrijk zijn burgemeesters ook maar tijdelijk en wie weet denkt de volgende burgemeester er heel anders over. Of wordt ie op z’n vingers getikt door de provinciale dienst die er wèl over gaat en kan de slagboom definitief naar beneden.

Voor de niet-camping van Cor bleek uit onderzoek dat het verkrijgen van een geldige vergunning niet mogelijk zou zijn, dus feitelijk was er gewoon géén camping, géén stabiele omzet en geen enkele zekerheid voor de toekomst. Een camping waarbij sluiting van overheidswege een risico is. Cor, met zijn schat aan ervaring op dit gebied, wist dat natuurlijk wel maar probeerde toch om dit vlekje te verhullen. Ik moest uiteindelijk de aankoop wegens ontbreken van vergunning ontraden en we hebben de camping direct uit onze portefeuille verwijderd.

Let op bij officiële brieven

Het komt vaker voor, eigenaars van leuke toeristische bedrijfjes en makelaars die je iets willen verkopen en schermen met toestemmingen van gemeentes. Ze weten zelfs brieven van burgemeesters te overleggen, compleet met een mooie stempel van de gemeente. Maar--sorry burgemeesters, jullie briefpapier is mooi en indrukwekkend, maar jullie gaan daar echt niet over. Gelukkig kun je bij mij terecht om je te assisteren bij de aankoop van een camping in Frankrijk. Ik taxeer en onderhandel niet alleen voor je maar zorg ook voor controle van de geldigheid van alle vergunningen, je wilt immers een camping overnemen om hem te kunnen blijven exploiteren, toch?

En eh, what about Cor?

Tsja, nu de makelaar weigert om zijn probleemcamping te verkopen voor de volle prijs van een toeristisch bedrijf, probeert Cor nu om via particuliere kanalen en advertentie-websites zelf een koper te vinden voor zijn niet-camping. Misschien kom je zijn advertentie wel ergens tegen. En zoals Cor zijn er velen. Neem liever even contact met me op voordat je verder gaat.

P.S. Cor heeft inmiddels al herkend in dit artikel en vroeg me het te verwijderen, gek hè? Als je eerlijk bent is een beetje publiciteit toch altijd handig? Dus nee Cor, ik verwijder het artikel niet, maar ik zal ook je echte naam niet vermelden, zo flauw ben ik nou ook weer niet :-)


Dit artikel is eerder verschenen op de website van Inter-France :