Hans van der Kruijf,  zaterdag 23 september 2017

 

Of de tijd heeft stilgestaan - zo zien Nederlandse francofielen het leven in Frankrijk het liefst. Een bakker die 's morgen vroeg verse croissants bakt.
Een 2CV die over een met platanen omzoomt landweggetje sukkelt.
Druivenplukkers in de wijngaarden.
Een dorpshotel aan een pleintje met een fonteintje en een Logis de France.
En 's avonds voor een paar francs een overvloedige boerenmaaltijd met wijn zoveel je maar wil.

Maar dat Frankrijk wordt steeds moeilijker te vinden. Dat Frankrijk trekt zich terug in onherbergzame hoeken, op de plateaus in de Auvergne of in moeilijk bereikbare bergdalen, waar de toeristen niet komen. Het Frankrijk van TGV, ADSL, SMS, Le Web, Les Hypers, Formule-1 en de MacDo, rukt op.
Maar kijk niet naar wat was, kijk naar wat is:

In de winkel

Wie in Frankrijk gaat winkelen, rijdt de stad uit naar het Centre Commercial in het weiland. Onder één dak is een enorme supermarkt, met daaromheen alle soorten winkels, eetgelegenheden, kappers en schoonheidssalons. Om de Auchans en de Carrefours heen liggen de bouwmarkten (Castorama, Le Roy Merlin), de meubelwinkels (But) , de sportwinkel (Decathlon) en de tuincentra. Die mega winkels zijn open van 9 tot 22 uur. Tussen de middag sluiten ze niet, maar er zijn dan zo weing kassa's open dat het winkelen toch lang kan duren.

In de dorpen doet de mini vorm van de megawinkels zijn intrede. Buiten het dorp komt een grote hal met daarin een Champion of een Super-U. Om die hal komen andere hallen met een kleine kopie van de grote bouwmarkten.

En in dorpskern houden de bakker en de tabac annex presse als laatste winkels nog net dapper stand. Wel wordt van deze simpele midenstanders verwacht dat ze wel 7 dagen per week open zijn, in ieder geval s'ochtens.

Jijen en jouwen

Nederlanders zijn heel direct in de omgang en maken er geen punt van iemand direct bij de voornaam te noemen en te jijen en jouwen.
In Frankrijk ligt dat veel ingewikkelder. In principe wordt er altijd U (vous) gezegd en wordt iedereen met meneer en mevrouw aangesproken. Pas na lange tijd kan er sprake van zijn om elkaar bij de voornaam te noemen, maar ook dan is gebruik van de jij-vorm (tu) nog niet vanzelfsprekend.

Het initiatief om jij te gaan zeggen moet altijd uitgaan van de fransman/vrouw. Tutoyeren is het Nederlandse woord ervoor, en niet toevallig betekent dat in het frans hetzelfde ( je , jij = tu , toi ).

Nog een stap verder gaat de baiser, de vluchtige kus op de wang (1, hooguit 2, maar geen 3 - behalve in Parijs: 4 ! ). Baiser als werkwoord betekent neuken, dus pas ermee op.
Hoewel je het vaak ziet gebeuren, is het niet de bedoeling dat u de eigenaresse van het restaurant waar u regelmatig komt een wangkus geeft. Het bewaren van enige afstand wordt erg op prijs gesteld en een al te brutaal en vrij optreden vinden Fransen afkeurenswaardig. Laat het initiatief dus altijd aan de franse kant over.

De wereld volgens...

Fransen zijn wat conservatief, hoewel dit niet verward mag worden met de overdadige gevoelens van nationalisme. Ze weten niet precies wat er in de rest van de wereld gebeurd (of waar dat is...) en veel mensen - vooral op het platteland - lezen nauwelijks kranten zoals de linkse Le Monde of de rechtse Figaro. De meest gelezen kranten zijn de regionale bladen zoals de Nice matin in het zuidoosten, Midi-Libre in de Midi, Voix du Nord in het noordwesten. Deze kranten bieden voornamelijk lokaal nieuws en 1 bladzijde over de rest van de wereld.
Doe als de Fransen: Koop bij de presse een regionale krant en een roddelblad. Hoewel de Paris Match niet een echt roddelblad is (de echte zijn Voici, France Dimanche en Gala) geeft het veel informatie wat er gebeurd is met de Franse sterren die week.