Mireille Bosscher,  dinsdag 11 september 2018

 

De bomen groeien soms tot in de hemel …

In mijn nalatenschapspraktijk zijn al veel situaties de revue gepasseerd. Het meest gangbare is toch wel een gezin met ouders en kinderen, goede verstandhouding, waarbij één van de ouders overlijdt. Het wordt al lastiger als er sprake is van een nalatenschap met een (boze) stiefmoeder versus kinderen of het geval waarbij een erfgenaam onvindbaar is. En krijg je te maken met broers en zusters die opeens uit het niets opduiken, dan weet je dat de afwikkeling niet eenvoudig zal wezen. Datzelfde geldt trouwens ook als maar liefst 45 goede doelen optreden als erfgenaam in één en dezelfde boedel. Ben ik in mijn praktijk ook wel tegengekomen.

In dit verband zal een recent dossier zal me lang bijblijven. Twee jonge meerderjarigen die beide ouders hebben verloren. Een tragedie op zich, zou je zeggen. Ze werden vervolgens geconfronteerd met een woning van hun ouders in Frankrijk. In een ver verleden hadden ze er gezamenlijk weleens vakantie gevierd, konden ze zich nog vaag herinneren. Om meteen daaraan toe te voegen dat hen daarvan niet veel was bij gebleven. Erg gehecht waren ze er dan ook niet aan, zodat verkoop hen een goede optie leek.

Google Earth en het Franse kadaster

Maar ja, waar zijn de sleutels gebleven, en er moest toch ook zoiets als een aankoopakte zijn? Toch handig als je überhaupt het bewuste adres niet weer precies weet. Uit de administratie in het ouderlijk huis werd men niet veel wijzer. De twijfel sloeg toe of de woning al die jaren wel verzekerd was geweest.
Ik stond versteld van de wijze waarop ouders dit alles op het bordje van hun kinderen hadden gelegd. Maar ja, aan medelijden hebben mijn cliënten niets, aan een praktische oplossing wel. Google Earth tezamen met het Franse kadaster boden uitkomst. Een slotenmaker was gauw geregeld via een behulpzame makelaar. Een plaatselijke notaris ging de ‘acte de vente’ opvragen.

Totaal verwilderd huis

Voor de erfgenamen tijd om af te reizen naar La douce France. Enkele dagen later ontving ik foto’s via de mail van een totaal verwilderd huis. Vijftien jaar de woning niet betreden heeft zijn sporen overduidelijk achtergelaten. Een boom heeft zich via het half open dak een weg naar buiten gebaand. De vleermuizen komen bij het opendoen van de voordeur tegemoet gevlogen.
Voor zover mijn cliënten al het idee hadden om het huis misschien toch te houden, nee dus. Het maakt de beslissing tot verkoop over te gaan een stuk eenvoudiger. Een lokale aannemer ziet wel brood in de locatie, in de woning zelf niets, die gaat hij slopen. Over de prijs is men het snel eens. Gelet op de hele gang van zaken is de koper zelfs bereid een aantal kosten uit handen van de erfgenamen te nemen, alles om het leed maar enigszins te verzachten.
Wat is de les die men kan trekken uit het bovenstaande? Door als ouders een goede administratie bij te houden hadden ze hun erfgenamen in dit verhaal veel gedoe bespaard. Administratie is van essentieel belang. Het verdriet van de kinderen was er niet minder om geweest, daar ben ik van overtuigd. Maar in plaats van zich te moeten bezighouden met rompslomp hadden ze tijd gehad om te rouwen.