Faustina Rossi,  donderdag 1 september 2022

 

(Dit artikel is via het vertaalprogramma Deepl.com vanuit het Duits in het Nederlands vertaald).

FAMILIESTRUCTUUR

Veel paren zijn al jaren verloofd, omdat Italianen vaak wachten met trouwen tot ze hun opleiding hebben voltooid en een baan hebben gevonden. Echtscheiding is wettelijk pas mogelijk nadat de echtgenoten ten minste drie jaar gescheiden hebben geleefd.

In het noorden van het land hebben de meeste gezinnen slechts één of twee kinderen. Grotere gezinnen zijn gebruikelijk in het zuiden, waar vaak meerdere generaties onder één dak wonen. Het noorden en het zuiden van Italië verschillen ook in die zin dat vrouwen in het noorden een grotere sociale vrijheid genieten en betere kansen op de arbeidsmarkt hebben.

ETEN EN DRINKEN

Italianen eten 's morgens een licht ontbijt, dat vaak bestaat uit een kop koffie voor volwassenen en warme melk voor kinderen, en biscotti (koekjes), croissants, brood of broodjes. Het populairste hoofdgerecht is pasta, die in een groot aantal verschillende vormen verkrijgbaar is. Spaghetti is waarschijnlijk de bekendste soort pasta. De term ravioli, bijvoorbeeld, verwijst naar kleine pastazakjes gevuld met vlees, kaas of groenten, terwijl fettuccine een brede lintpasta is. Pasta wordt geserveerd met veel verschillende sauzen en bijgerechten. Zo is er bolognese, die wordt bereid met tomaten en mager runder-, varkens- of kalfsgehakt. Italianen eten hun pasta ook graag met zalm of champignons. Vis is een belangrijk onderdeel van het menu, evenals verschillende soorten en producten van vlees, zoals kalfsvlees, ham en salami. Ook kaas wordt in talrijke variëteiten en varianten aangeboden en is zeer populair. De wereldberoemde pizza heeft zijn thuisbasis in het zuiden van het land. Een typische dagelijkse maaltijd bestaat uit drie gangen. Wanneer Italianen echter een feest vieren of in een restaurant eten, bestaat de maaltijd meestal uit een voorgerecht, een pastagerecht, een hoofdgerecht met vlees of vis, een dessert en kaas. Salade wordt vaak na het hoofdgerecht geserveerd. Wijnproductie is een belangrijke industrie in Italië, en bij de maaltijd drinken de Italianen traditioneel wijn, maar tegenwoordig lusten ze ook bier.

Lekker eten is erg belangrijk in Italië en de mensen besteden er veel tijd aan. Vroeger was de lunch de belangrijkste maaltijd van de dag. Familieleden aten altijd gezamenlijk. Maar nu meer en meer vrouwen werken, sterft deze traditie stilaan uit. Als een bedrijf meer dan 20 mensen in dienst heeft, moet het een cafetaria hebben. De lunch is meestal tussen 13.30 en 14.00 uur. In het noorden eten de Italianen al om 19.30 uur, terwijl dat op Sicilië en in andere zuidelijke streken soms pas om 22.30 uur is.

OMGANGSVORMEN

Een informele begroeting tussen vrienden is ciao ("hallo" of "tot ziens"). Bij meer officiële gelegenheden is het gebruikelijker om Buon giorno ("Goedendag") of Buona sera ("Goedenavond") te horen. Italianen van hetzelfde geslacht lopen vaak arm in arm. Titels zijn nog steeds erg belangrijk. Intussen is het heel gewoon geworden om mensen bij hun voornaam aan te spreken.

Wees trouwens voorzichtig bij het begroeten van mensen in Italië: "Ciao" wordt alleen gezegd tegen jonge mensen of zeer goede bekenden.

Gebruikelijker en iets formeler is buon giorno ("goedendag") of buona sera ("goedenavond"). Als je iemand niet goed kent, moet je in geen geval afscheid nemen met ciao, arrivederci (of arrivederla) is beter.

In gesprekken hechten Italianen (net als hun noorderburen, de Oostenrijkers) veel belang aan de titel. Elke academicus moet worden aangesproken als dottore, elke leraar als professore. En als je te maken hebt met een ingenieur (die in Italië ook een dottore is), moet je hem aanspreken met ingegnere, dat geeft meer prestige - iedereen is tenslotte een dottore. Ben je uitgenodigd bij een vriend thuis? Breng een boeket bloemen! Maar in geen geval mogen het chrysanten zijn! Ze worden beschouwd als rouwbloemen.

Cafés zijn overal in Italië belangrijke ontmoetingsplaatsen. Hier kunt u ontbijten - meestal staand - of een snelle koffie of snack nemen. Voor het diner ga je naar een restaurant.

VRIJE TIJD

Zowel in kleine dorpen als in grote steden is een avond- of zondagwandeling ("Corso") door de stad een vaste gewoonte. Verreweg de meest wijdverbreide en populaire sport is voetbal. Wielrennen heeft een lange en nog steeds levendige traditie in Italië. Veel van de beste fabrikanten van racefietsen en accessoires zijn gevestigd in Italië, en veel Italianen stappen 's avonds of in het weekend op de fiets voor een ritje. In de Alpen en andere bergstreken zijn wandelen, klimmen, skiën of gezinsuitstapjes met de auto naar de bergen ook erg populair. In september worden veel Italianen gegrepen door de lust om te jagen, maar deze vrijetijdsbesteding komt steeds meer onder vuur te liggen om redenen van natuurbehoud.

De kunsten, vooral de muziek, nemen nog steeds een belangrijke plaats in in het leven van vele Italianen. Opera is van oudsher ook een geliefd genoegen; de voorstellingen in de Arena van Verona zijn beroemd. De kunstschatten van de musea en galerijen in Florence en Rome zijn wereldberoemd en worden veel bezocht. Italië is ook een van de belangrijkste landen voor de film. Maar sinds de tijd dat Italiaanse regisseurs als Federico Fellini op het hoogtepunt van hun succes waren, is het aantal bioscoopbezoekers gedaald, en de meeste films die hier vandaag worden vertoond, komen, net als overal elders, uit Amerika en zijn in het Italiaans nagesynchroniseerd. Ook in Italië is de televisie lange tijd het middelpunt van de belangstelling van veel gezinnen geweest.

VAKANTIE

Op 6 januari wordt het feest van de Driekoningen gevierd, wanneer de kerstheks Befana het volk bezoekt. Volgens de traditie is Befana een oude vriendelijke heks die de Wijzen niet heeft kunnen vergezellen en sindsdien op zoek is naar het kindje Jezus. In de nacht van 5 op 6 januari komt zij op haar bezem door de schoorstenen de huizen binnen en brengt speelgoed en snoepgoed naar de brave kinderen. Stoute kinderen krijgen een stuk steenkool van haar.

In vele delen van Italië wordt het Carnevale gevierd met optochten en verkleedpartijen op de dagen die onmiddellijk aan de vasten voorafgaan.

Bevrijdingsdag op 25 april herdenkt de bevrijding van Italië tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 15 augustus vieren de Italianen de feestdag van Maria- Tenhemelopneming. Deze dag markeert ook het begin van Ferragosta, d.w.z. de vakantieperiode tijdens welke alle grote bedrijven sluiten. Rond deze tijd gaan de meeste Italianen naar de zee of naar de bergen.

Op Allerheiligen (1 november) herdenken de Italianen alle katholieke heiligen. Een dag later, op 2 november, is het Allerzielen (Il Giorno dei Morti). Op deze dag bezoeken veel Italianen het graf van hun familieleden en versieren het met bloemen, vooral chrysanten, en kaarsen. s Avonds wordt in de kerk een requiem voor de doden gespeeld en worden de kerkklokken geluid ter ere van de overledenen.

Op 6 december vieren de Italianen het feest van Sint Nicolaas (Festa di San Nicola). In de 11e eeuw hebben zeelieden uit Bari op deze dag zijn stoffelijk overschot gered uit de handen van "ongelovigen" in Klein-Azië. Sint Nicolaas is onder andere de beschermheilige van zeelieden en kinderen. Hij is ook de oorsprong van de heilige Nicolaas die wij vieren en die in Italië bekend staat als Babbo Natale (Vader Kerstmis). 8 december is de Dag van de onbevlekte ontvangenis, waarop de katholieken vieren dat de ziel van de Maagd Maria bewaard is gebleven voor de erfzonde.

KLEDING

De Italianen zijn nog steeds, ook al gaat de Amerikanisering voort) estheten. Zij waarderen goed geklede mensen en zijn blij als toeristen niet te veel huid laten zien als zij in de stad rondlopen. Hoewel knielange bermuda's en trekkingbroeken met uitpuilende broekzakken al lang de norm zijn geworden voor mannen in Italië, zult u buiten de stranden tevergeefs zoeken naar plaatselijke bewoners die in bikini of zwembroek door de stad slenteren, of zelfs veelkleurige, losse korte broeken en mouwloze vesten dragen. Omdat het in het geheel niet overeenkomt met de smaak van de Italianen, integendeel, het wordt absoluut afgekeurd. Zelfs in restaurants bij het strand, om nog maar te zwijgen van musea en andere openbare gebouwen, wordt te nonchalant gekleed gaan niet geapprecieerd.

In Venetië kunt u zelfs een boete tot 200 euro krijgen als u op openbare plaatsen in zwemkleding wordt betrapt. Dergelijke kleding, die in de ogen van de Venetianen als aanstootgevend wordt beschouwd, is door het stadsbestuur van de lagunestad strafbaar gesteld. Bij het bezoeken van kerken zijn bedekte schouders en benen verplicht. Dit wordt beschouwd als een teken van respect.

NAAKT BADEN

Naakt baden of zonnebaden wordt niet alleen afgekeurd, maar uitdrukkelijk verboden in het hele land - dit geldt ook voor kinderen. Toch zijn er altijd toeristen die op sommige stranden hun kleren uitlaten. Hoewel toplessness niet wordt toegejuicht, wordt het geleidelijk aanvaard, zij het niet in dezelfde mate als bijvoorbeeld in Frankrijk.

OP HET STRAND

Nergens in Europa is het naar het strand gaan zo streng gereglementeerd als in Italië. Het kan gemakkelijk gebeuren dat je een boete moet betalen. Van zwemmers wordt bijvoorbeeld verwacht dat zij zich uitsluitend omkleden in de daarvoor bestemde cabines en niet in het volle zicht. Op de vrije stranden gaat het er onvermijdelijk wat gemoedelijker aan toe, hoewel er gelukkig ook in Italië steeds meer vrije stranden zijn met douches en kleedhokjes (de zogenaamde spiagge libere attrezzate).

Dieren zijn niet toegestaan op het strand (hoewel ik persoonlijk pitbullterriërs in het water heb zien spetteren zonder dat iemand klaagde), luide muziek is evenmin toegestaan, wild kamperen of overnachten op het strand is eveneens niet toegestaan.

Een absolute no-no geldt voor eten met blote borsten in het strandrestaurant.

Knuffelen bij zonsondergang is niet verboden, maar als je te ver gaat, kan het erg duur worden.

Wat veel toeristen volledig onderschatten is het gevaar van de zee als er golven zijn. Daarom moet u strikt gehoorzamen aan het waarschuwingssignaal (rode vlag = niet zwemmen). U stelt immers niet alleen uzelf bloot aan gevaar, maar ook de badmeester.

ROKEN

In Italië is roken sinds enkele jaren verboden in alle openbaar vervoer, winkels, openbare en particuliere kantoren, bioscopen en restaurants. Slechts zelden zijn er cafés met een aparte rookruimte of passende ventilatie waar roken is toegestaan. En het is verbazingwekkend: de mensen houden zich aan de regels, de huisbazen klagen niet!

Wie zich niet aan het rookverbod houdt, moet rekening houden met een boete van 25 tot 250 euro. Het is nog meer als je rookt naast zwangere vrouwen of kinderen. De verhuurders zijn verplicht elke rokende gast te melden onder bedreiging van zware boetes.

IN BARS EN RESTAURANTS

Het wordt onbeleefd gevonden om in een restaurant naar de eerste beschikbare tafel te gaan. In plaats daarvan moet u de ober vragen om u een tafel toe te wijzen.

Traditioneel bestaat een Italiaanse maaltijd uit verschillende gangen. Wees dus niet verbaasd als, nadat u net uw bord spaghetti leeggegeten hebt, de ober komt en vriendelijk vraagt: "E di secondo cosa le porto?" (Wat kan ik je brengen als tweede gang?). Vroeger was dit een absolute (en dure) verplichting, vooral in de "betere" restaurants.

Met de stijging van de prijzen en het toenemende vermageringsbewustzijn van de Italianen wordt ook deze gewoonte door de Italianen niet meer zo ernstig genomen. Mensen slaan bijvoorbeeld de antipasti over, of ze delen een primo (het voorgerecht, d.w.z. het pastagerecht), of ze nemen alleen een secondo (hoofdgerecht).

Eén rekening per tafel in een restaurant is voor Italianen heel normaal en het wordt door de ober bijna als een last gezien als elke gast op zijn of haar eigen rekening aandringt. In Italië is het zo dat wanneer meerdere personen samen dineren, er bij het betalen één rekening is, die in één bedrag wordt betaald. Meestal wordt de rekening gewoon gedeeld door het aantal mensen (ongeacht of ze daadwerkelijk zoveel gegeten hebben of niet), of draagt iedereen vrijwillig een passend bedrag bij. Het wordt gênant wanneer buitenlandse gasten hun kosten precies berekenen op basis van het menu en de bijdrage voor de coperto (het "couvert", dat tussen 0,50 en 5,00 euro kan bedragen) vergeten.

In Italië, heeft elke koffie zijn tijd van de dag. Na het opstaan mag u een espresso (of een caffè]) drinken, bij het ontbijt een cappuccino of een latte macchiato - en vanaf lunchtijd alleen nog espresso.

FOOIEN

In reisgidsen kun je nog steeds lezen dat in hotels en restaurants vijf tot tien procent van de rekening als fooi wordt verwacht, en in cafés tien tot vijftien procent, maar ook hier is er in Italië het een en ander veranderd. Fooien geven is niet langer gebruikelijk in de Italiaanse gastronomie. De prijzen zijn immers "servizio compreso" en de coperto is slechts een soort basisvergoeding voor de couverture. Als u bijzonder tevreden was, kunt u een paar munten geven. Maar laat ze alsjeblieft alleen onopvallend op de tafel liggen. In de bars zijn er kleine bordjes of spaarpotten voor dit doel. In het hotel krijgt het kamermeisje vijf euro per week. In taxi's wordt geen fooi verwacht - in New York word je zwaar beledigd als je dat niet doet - maar naar boven afronden is prima.

TABOES

In Italië is het onderwerp fascisme en Mussolini geen taboe. Mensen praten vrij openlijk over de omstandigheden op dat moment, maar als vreemdeling is het beter het onderwerp te laten rusten, zolang zij de mening van hun gesprekspartner niet kennen.

Een absoluut taboe in Italië (behalve onder naaste familieleden) is inkomen. Als je een kennis aanvalt met een vraag als "Hoeveel verdien je per jaar?" - wat in Amerika vrij gebruikelijk is - moet je niet verbaasd zijn als je op ijzige terughoudendheid stuit.

WINKELEN

Bij het winkelen is het vaak zo dat u geen prijzen vindt op de goederen, omdat er geen wettelijke verplichting is om dat te doen. Maar aarzel niet om naar de prijs te vragen, en schaam u niet om zo nodig naar een andere winkel te gaan.

Het is bekend dat Italianen hun problemen hebben met in de rij staan aan de bar of in de winkel. Degenen met de sterkste ellebogen of die het hardst schreeuwen, hebben meer kans om binnen te komen. Maar ook hier is er de laatste decennia het een en ander veranderd. In steeds meer bakkerijen, groentewinkels of worsten- en kaastoonbanken in supermarkten moet je een nummer trekken, en pas na het noemen van het desbetreffende nummer kom je aan de beurt.