Jos Deuling,  vrijdag 10 januari 2020

 

Laatst bijgewerkt op 10 januari 2020

Overzicht met links naar interessante artikelen over etiquette & gebruiken in Frankrijk. De links zijn gegroepeerd per onderwerp:


: Wat zijn nou typisch Hollandse gewoontes in de omgang met de Fransen die zij niet kennen?

: Maar al te vaak constateren we dat wij de aard en het karakter van de Fransen niet begrijpen. Wij vinden hen arrogant, nationalistisch en weinig behulpzaam. Althans dat is een veelgehoorde mening van Nederlanders over de Fransen. Maar hoe denken de Fransen eigenlijk over ons?

: Thomas Friedman, journalist bij New York Times en schrijver van bestseller The Lexus and the Olive Tree, omschreef het kernachtig: “als Frankrijk een aandeel was, zou ik het dadelijk dumpen.”

: ik heb gemerkt dat er een groot verschil is tussen hier vakantie-houden en hier wonen. Met name op het platteland - en Frankrijk kent heel veel platteland - is de familie en de "clan" waartoe de familie behoort , heilig voor zover ze onderling geen ruzie hebben. Je kunt een aperitief met ze drinken, samen een maaltijd met een goed glas wijn op het dorpsfeest delen, maar de contacten, uitzonderingen daargelaten, blijven oppervlakkig. Je bent en blijft een buiten- staander.


: Het heeft me een jaartje geduurd voor ik een verband heb gelegd in het begroetingsritueel in Frankrijk. (Normaal ben ik sneller van begrip...)

: Okee, toegegeven; er is al vele malen op vele blogs over geschreven. Toch kan ik het niet nalaten, ook hier er een stukje aan te wijden: De Franse manier van begroeten, het zoenen.

: Er zijn in Frankrijk weinig gebruiken die mij zo intrigeren als het schudden van handen (poignée de main) door de mannen en het uitwisselen van de kus (bisou) door beide seksen.

: geef antwoord op de vragen. Je moet 90 % goed hebben voordat je door kunt!


: 'Croissantje Pindakaas' is een inspirerend boek voor elke dromer, Frankofiel of emigrant in spe. Voor iedereen een leuk kijkje achter de schermen bij een Nederlands gezin dat het lef had een druk bestaan achter zich te laten en te gaan voor zijn droom.

: Een selectie van de op www.nederlanders.fr verschenen columns van Ludique le Vert, pseudoniem van een gepensioneerde en met vrouw, twee honden en vijf katten naar de Franse Corrèze geëmigreerde Groninger. Door de schrijfwijze is het boek bijzonder vermakelijk, zeker niet alleen voor liefhebbers van Frankrijk en de Franse cultuur.

: Op luchtige toon laat de schrijfster allerlei zaken en toestanden de revue passeren: misverstanden, tegenslagen, oplichterij, ontmoetingen met dorpsbewoners, gewoontes, cultuurverschillen, ongelukjes, (financiële) problemen, feestelijkheden, droefenissen en hilarische voorvallen. Een onderhoudend, anekdotisch en beeldend geschreven boek, onderverdeeld in korte hoofdstukjes. Leuk voor iedereen die er weleens van droomt om naar Frankrijk te emigreren.


: Fransen en etiquette, het is een verhaal apart. Helemaal als het om eten gaat. Met deze 8 tips van chef Agnès (une vraie Française) sla je nooit meer een modderfiguur.

: Dat doe je niet, hier. Voor het diner in een serieus restaurant kleed je je; casual, maar je komt niet in je campingplunje van overdag aanzetten.


: Jaja, die Franse vrouwen weten écht wel wat stijl is. En daar houden we ont-zet-tend veel van. Zelfs zo veel dat we Frans lezen, ons Frans kleden en Frans doen. Toch blijft er één vraag door ons hoofd spoken: wat hebben de Parisians dat wij niet hebben? Het bleek tot op de dag van vandaag een groot mysterie… Het zit ‘m namelijk meer in wat de Parisians niét doen.


: Aan ruim 25 jaar Zuid-Frankrijk heb ik Franse vrienden overgehouden. Die zie ik bijna uitsluitend in het café, want mensen bij je thuis uitnodigen doe je hier niet zo gauw. Kwestie van omgangsvormen.

: Ik heb me voorgenomen om m’n artikel te wijden aan de integratie. De integratie van een emigrant in Frankrijk, want na vier jaar leven in Frankrijk kan ik daar inmiddels veel over vertellen. Ik weet ook dat ik nog steeds onderweg ben en dat er nog veel kan gebeuren. Maar ik zal de situatie beschrijven zoals die op dit moment is in mijn ontdekkingsreis in een land dat het mijne niet is. Of was.

: Er altijd van gedroomd in Frankrijk te wonen? Of niet, maar ga je er toch naartoe verhuizen? Een paar tips om je gemakkelijker bij de plaatselijke bevolking in te burgeren, want: integreren kun je leren!

: Op vakantie in Frankrijk gaan de ervaringen niet veel verder dan du pain, du vin et du Boursin, de mooie natuur, de vriendelijke bakker die iedere ochtend de croissantjes inpakt. Nu we in Frankrijk leven en werken, en dagelijks met de Fransen te maken hebben en de Franse manier van doen op alle niveaus, worstelen we met de verschillen. Wat kan wel, en wat niet, wat is op het randje en wanneer gaan we compleet de mist in?

: Nee, ik heb er godlof niks mee te maken, maar vermakelijk is het wel. Een heel eind verderop op de berg huizen Nederlanders (waar niet?) en die hebben ruzie. Met de Franse buurman.


: Een maand of twee geleden kreeg ik bezoek van oud-collega Pim en zijn vriendin, een modern stel dat sinds anderhalf jaar hun eerste kindje heeft. Een zoontje. Wat ik al lange tijd vreesde gebeurde: pappa Pim kwam breeduit lachend binnenstappen met een buggy, een opvouwbare wigwam en een plastic tractor.

: Eerst even voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen kinderen, ik héb ze zelfs. Maar ik kan en wil niet snappen waarom ze alom (te vaak) luidruchtig en onaangepast aanwezig moeten zijn.

: Franse kinderen gooien niet met eten, was de titel van de bestseller van de Amerikaanse journaliste Pamela Druckerman. Als je in Frankrijk woont, merk je dat kinderen anders worden opgevoed. Onze buren namen ooit hun 8-jarige zoon Jean-Pierre mee. Toen het schattige ventje na een kwartier een bescheiden bijdrage aan de conversatie wilde leveren, werd hij tot de orde geroepen door zijn ouders. Stil zijn, de volwassenen zijn aan het praten! Jean-Pierre bleef nog drie kwartier zitten, kaarsrecht en muisstil.


: (De Republikein/DNP) In Frankrijk doen ze niet zo moeilijk over buitenechtelijke avonturen van hun politici. Een alfaman moet daar nu eenmaal een geboren verleider zijn. Maar zoals Dominique Strauss­-Kahn ontdekte, vinden ook de Fransen dat er wat dit betreft wel degelijk grenzen zijn.


: Bijna iedereen die ik spreek weet wel een aantal markante verschillen tussen Nederlanders en Fransen op te sommen. En dan heb ik het niet alleen over Nederlanders, maar ook over Fransen. Vanzelfsprekend zit daar een aantal klassiekers tussen, want vooroordelen over en weer zijn beslist niet van gisteren of eergisteren. Historisch gegroeid, zullen we maar zeggen, voortkomend uit eeuwenlange ‘ervaring’. Maar negen van de tien keer gaat het om onbegrip, vaak voortkomend uit spraakverwarring.




: Elk jaar trekken duizenden mensen naar Frankrijk om daar zaken te doen of vakantie te vieren op de camping of in hun tweede huisje. We hebben al twaalf jaar een huisje in Frankrijk en hebben al vaak kennisgemaakt met de Franse manier van doen. En om eerlijk te zijn - en dan spreek ik voor mezelf - is daar niks mis mee. Om welke reden je daar ook heengaat, het is altijd in jouw voordeel als je iets meer weet over de Franse omgangsvormen.

: Menig Nederlander kent Frankrijk, maar dat is dan vaak het Frankrijk van de camping in de Ardèche, Dordogne of Drome, het Frankrijk van 'Du pain, du vin et du Boursin' of van 'France, vacances, romance...' dus niet bepaald het Frankrijk dat ook hard werkt en een groot industrieland is. Dit laatste is het Frankrijk dat hier de aandacht krijgt, en daarbij dan met name de cultuurverschillen in het zakelijk verkeer.