Mafiòpoli

Vlak nadat de Nederlandse journaliste Sanne de Boer naar een idyllisch dorp in Zuid-Italië verhuist, wordt er in de buurt een aannemer doodgeschoten. Al gauw blijkt het slachtoffer lid van de maffia. Voor de journaliste stapelen de vragen zich op. Zijn de elektricien en loodgieter die haar huis verbouwen, wel te vertrouwen?
De moord is het begin van een jarenlange zoektocht naar de werkwijze en mores van de 'Ndrangheta, de maffia uit Calabrië. Hoe kan het dat er in een vergeten uithoek van Italië zo'n onstuitbare criminele multinational is ontstaan? En wat maakt de mysterieuze maffia zo ouderwets en provinciaals maar tegelijkertijd modern en grenzeloos wreed?
In Mafiòpoli spreekt Sanne de Boer met dorpsgenoten, spijtoptanten, journalisten, ondernemers en openbaar aanklagers. Ze schetst een onthullend en huiveringwekkend beeld van de uiterst geraffineerde Italiaanse maffia, die haar tentakels over de hele wereld heeft kunnen uitstrekken, ook in Nederland.

De laatste zomer in de stad

In de jaren zeventig is Rome een monumentale maar onverschillige stad. Bijna-dertiger Leo Gazzara is er naartoe verhuisd om het burgerlijke leventje dat hem in Milaan wacht te ontlopen. Hij gaat dan ook lukraak van het ene onbeduidende baantje naar het andere, naar bijeenkomsten en ontmoetingen waar menselijk contact vluchtig en gerafeld is. Het is zijn credo om nooit ergens bij betrokken te raken, zo veel mogelijk aan de zijlijn te blijven. Maar tijdens een avondje bij welgestelde vrienden thuis ontmoet hij de eigenaardige en onweerstaanbare Arianna, die even rusteloos is als hijzelf. Ze krijgen een stormachtige affaire. Het wordt zijn laatste zomer in de stad.
'De laatste zomer in de stad' verscheen in 1973 voor het eerst in Italië. Door het wrange tijdsbeeld en portret dat de auteur schetst van Rome, groeide het langzaam uit tot een cultroman. Veertig jaar later werd het herontdekt door het algemene Italiaanse publiek en omarmd.

De vader van Artenio

Na de dood van zijn vader in 1905 – hij was toen pas twaalf – moest Salvatore De Matteis wijnbouwer worden om voor het gezin de kost te verdienen. Samen met ervaren familieleden leerde hij de wijngaard in San Severo (Zuid-Italië) die hem was nagelaten te bewerken. In zijn spaarzame vrije tijd begon hij te lezen: Manzoni, Tolstoj, grote socialistische denkers als Marx, Engels, Kautsky en Luxemburg, die een blijvende indruk op hem maakten.
Hij bleef wijnboer, trouwde en kreeg in 1930 een zoon: Artenio, door zijn moeder Ennio genoemd. Ennio blijkt een intelligente jongen die zo briljant eindexamen deed dat het hem een studiebeurs en een gratis plaats in een Milanees studentenhuis opleverde. In de mensa van dat studentenhuis ontmoette Ennio in 1954 Frida Vogels.
In de jaren die volgen ontstaat er een speciale band tussen Frida en Ennio's vader Salvatore. Hij zei zonder omhaal van woorden wat hij dacht en Frida deed hetzelfde, en zo kreeg ze verhalen te horen die zelfs zijn vrouw nog nooit had gehoord. Met De vader van Artenio schetst Frida Vogels een ontroerend beeld van haar schoonvader Salvatore De Matteis (1893–1969), die de lezer van haar dagboeken zullen herkennen als een van de interessantste figuren onder haar familie en vrienden.

De vreemdelinge

De doorbraak van een groot nieuw Italiaans talent

"Van wie heb je leren praten?' was de eerste vraag die mensen aan Claudia Durastanti stelden wanneer ze hoorden dat haar ouders allebei doof waren. "In welke taal droom je?' vroegen ze toen ze hoorden dat ze op haar zesde van Brooklyn naar het Italiaanse platteland was verhuisd.

De vreemdelinge is een unieke combinatie van autobiografie, reisverhaal, lyrische essayistiek en fictie, waarmee de zeer talentvolle auteur Claudia Durastanti haar naam vestigde in Italië. Ze beschrijft in deze roman haar eenzaamheid en haar zoektocht naar de gevolgen van klasse, seksualiteit, geestelijke gezondheid en kunst op haar bestaan. Ze keert terug naar de euforische jaren zestig waarin haar ouders elkaar ontmoetten en gaat in op haar haast dystopische bestaan in het Londen van na de brexit. De vreemdelinge is een roman over stilte – de stilte van doofheid, de stilte van een immigrant – en hoe die kan worden getransformeerd door de liefde voor taal. aliteit en liefde.

Het leugenachtige leven van volwassenen

De dertienjarige Giovanna woont in een van de beste wijken van Napels. Haar ouders zijn bijna perfect en hebben haar opgevoed tot een net en lief kind dat keurig Italiaans spreekt en goede cijfers haalt. Maar op een dag hoort ze haar vader tegen haar moeder zeggen dat Giovanna steeds meer begint te lijken op zijn zus. Er is in hun gezin geen groter kwaad denkbaar dan tante Vittoria.

Giovanna besluit om op bezoek te gaan bij Vittoria om meer over zichzelf te weten tekomen. Wanneer ze elkaar voor het eerst ontmoeten gaat er meteen een doos van Pandoraopen: de volkse, grofgebekte Vittoria blijkt vooral te willen praten over de ware aardvan Giovanna's ouders. Het beeld van een perfect gezin valt langzaam in gruzelementen.Vanaf nu moet ze laveren tussen trouw aan haar ouders en de nieuwe vriendschapmet haar tante - het zijn Giovanna's eerste stappen naar volwassenheid.

Deze nieuwe roman van Elena Ferrante bevestigt opnieuw haar grote en unieke talent: als geen ander is ze in staat om heel gedetailleerd vriendschappen en relaties tussenvrouwen neer te zetten. Haar vaak rebelse personages zijn zo levendig beschreven, dat je al snel het idee krijgt dat je ze al je hele leven kent. Het leugenachtige leven van volwassenen doet verlangen naar meer.