Quarantaine

Op 20 april schreef Ilja Leonard Pfeijffer in zijn "Viraal dagboek': "In de eerste zin van zijn verslag van de Peloponnesische Oorlog zegt Thucydides dat hij meteen bij het uitbreken van het conflict is begonnen te schrijven, omdat zijn inschatting was dat de gebeurtenissen ingrijpend zouden zijn [...]. In mijn geval duurde het iets langer. Aanvankelijk bagatelliseerde ik de dreiging van het virus [...]. Maar zodra ik inzag dat ik een kolossale inschattingsfout had gemaakt en besefte dat mensen stikten op brancards in de gangen van ziekenhuizen in Noord-Italië en dat extreme maatregelen onafwendbaar waren, ben ik begonnen aan dit dagboek met dezelfde gedachte die Thucyides in zijn tijd had.'

Geintje

"Geintje', de nieuwe roman van Domenico Starnone. De ouders van de kleine Mario moeten naar een congres, of misschien hebben ze gewoon tijd met z'n tweeën nodig om ongehinderd ruzie te kunnen maken. Dus wordt hun kind overgelaten aan de zorg van een vrijwel onbekende opa. De oude, ooit beroemde illustrator Daniele woont al jaren in Milaan maar groeide vroeger op in de Napolitaanse woning waar Mario nu alleenheerser is. Tussen de vier muren van Danieles ouderlijk huis (waar bepaalde schimmen uit zijn jeugd nooit ver weg zijn) ontwikkelt zich in een tijdspanne van tweeënzeventig uur een vermakelijke machtsstrijd tussen een vermoeide, verstrooide oude man en een vierjarige, wijsneuzige ondeugd. Ondertussen wordt Daniele bestookt door beelden uit zijn verleden, en houdt hij zijn hart vast wat betreft zijn toekomst.

De stof in haar handen

Sardinië, begin twintigste eeuw, de tijd dat alle kledingstukken nog op maat gemaakt worden. Een meisje leert alle kneepjes van het vak van haar grootmoeder: van zomen tot het aanbrengen van veters en knoopsgaten. Daarna begint ze als naaister aan huis te werken om zo haar eigen geld te verdienen. Haar naaimachine is haar weg naar vrijheid.

Mafiòpoli

Vlak nadat de Nederlandse journaliste Sanne de Boer naar een idyllisch dorp in Zuid-Italië verhuist, wordt er in de buurt een aannemer doodgeschoten. Al gauw blijkt het slachtoffer lid van de maffia. Voor de journaliste stapelen de vragen zich op. Zijn de elektricien en loodgieter die haar huis verbouwen, wel te vertrouwen?
De moord is het begin van een jarenlange zoektocht naar de werkwijze en mores van de 'Ndrangheta, de maffia uit Calabrië. Hoe kan het dat er in een vergeten uithoek van Italië zo'n onstuitbare criminele multinational is ontstaan? En wat maakt de mysterieuze maffia zo ouderwets en provinciaals maar tegelijkertijd modern en grenzeloos wreed?
In Mafiòpoli spreekt Sanne de Boer met dorpsgenoten, spijtoptanten, journalisten, ondernemers en openbaar aanklagers. Ze schetst een onthullend en huiveringwekkend beeld van de uiterst geraffineerde Italiaanse maffia, die haar tentakels over de hele wereld heeft kunnen uitstrekken, ook in Nederland.

De laatste zomer in de stad

In de jaren zeventig is Rome een monumentale maar onverschillige stad. Bijna-dertiger Leo Gazzara is er naartoe verhuisd om het burgerlijke leventje dat hem in Milaan wacht te ontlopen. Hij gaat dan ook lukraak van het ene onbeduidende baantje naar het andere, naar bijeenkomsten en ontmoetingen waar menselijk contact vluchtig en gerafeld is. Het is zijn credo om nooit ergens bij betrokken te raken, zo veel mogelijk aan de zijlijn te blijven. Maar tijdens een avondje bij welgestelde vrienden thuis ontmoet hij de eigenaardige en onweerstaanbare Arianna, die even rusteloos is als hijzelf. Ze krijgen een stormachtige affaire. Het wordt zijn laatste zomer in de stad.
'De laatste zomer in de stad' verscheen in 1973 voor het eerst in Italië. Door het wrange tijdsbeeld en portret dat de auteur schetst van Rome, groeide het langzaam uit tot een cultroman. Veertig jaar later werd het herontdekt door het algemene Italiaanse publiek en omarmd.

Het leugenachtige leven van volwassenen

De dertienjarige Giovanna woont in een van de beste wijken van Napels. Haar ouders zijn bijna perfect en hebben haar opgevoed tot een net en lief kind dat keurig Italiaans spreekt en goede cijfers haalt. Maar op een dag hoort ze haar vader tegen haar moeder zeggen dat Giovanna steeds meer begint te lijken op zijn zus. Er is in hun gezin geen groter kwaad denkbaar dan tante Vittoria.

Giovanna besluit om op bezoek te gaan bij Vittoria om meer over zichzelf te weten tekomen. Wanneer ze elkaar voor het eerst ontmoeten gaat er meteen een doos van Pandoraopen: de volkse, grofgebekte Vittoria blijkt vooral te willen praten over de ware aardvan Giovanna's ouders. Het beeld van een perfect gezin valt langzaam in gruzelementen.Vanaf nu moet ze laveren tussen trouw aan haar ouders en de nieuwe vriendschapmet haar tante - het zijn Giovanna's eerste stappen naar volwassenheid.

Deze nieuwe roman van Elena Ferrante bevestigt opnieuw haar grote en unieke talent: als geen ander is ze in staat om heel gedetailleerd vriendschappen en relaties tussenvrouwen neer te zetten. Haar vaak rebelse personages zijn zo levendig beschreven, dat je al snel het idee krijgt dat je ze al je hele leven kent. Het leugenachtige leven van volwassenen doet verlangen naar meer.

Het lichtje in de verte

Een man leeft in totale eenzaamheid in een verlaten bergdorp. Maar elke nacht, op hetzelfde uur, verschijnt er een mysterieus lichtje aan de andere kant van de vallei. Wat is het? Iemand in een ander verlaten dorp? Een vergeten straatlantaarn? Als hij uiteindelijk op onderzoek uitgaat, vindt hij een jonge jongen die ook alleen woont, in een huis midden in het bos. Maar wie is dit kind echt? Het antwoord is zowel geheimzinnig als diep ontroerend.