Een winter in het Zuiderland

In de winter van 1886-1887 maakte de vijftigjarige schrijfster Virginie Loveling met een bevriend echtpaar een lange reis naar de Azurenkust en Italië. Anders dan bij veel tijdgenoten die achteraf een verhaal of een persoonlijke reisgids op papier zetten, heeft haar relaas, Een winter in het Zuiderland (1890), pas in laatste instantie aandacht voor kunstwerken en andere bezienswaardigheden. Haar nadruk ligt vooral op haar contacten met mensen van verschillende nationaliteiten en verschillende sociale status. Ze herinnert zich gesprekken over banale en over bijzonder ernstige zaken, tegen een achtergrond van de nog weinig bekende praktijk van het reizen. In die tijd maakten de spoorwegen het overbruggen van afstanden opeens veel gemakkelijker, en werden afgelegen streken voor het eerst echt bereikbaar. Loveling gaat op ontdekkingstocht en stapt vastberaden, met een grote openheid van geest, de wereld in.

Verre vaders

Even beeldend als precies beschrijft de Italiaanse auteur Marina Jarre het verhaal van haar bijzondere jeugd, die begint in Letland in de jaren 1920 en '30. Zij wordt geboren in een gecompliceerd gezin: haar ongrijpbare, knappe vader - een Letse jood die in 1941 omkwam in de holocaust -, haar strenge moeder - een Italiaanse protestant die Russische literatuur vertaalde; haar zus, haar Letse grootouders. Jarre vertelt over haar kindertijd en puberteit, eerst als Duitstalige minderheid in Riga, en over daarna haar leven in Italië. Na de scheiding van haar ouders in 1935 wordt ze naar haar grootouders van moederskant gesttuurd, Franstalige protestanten in de Alpenvalleien ten zuidwesten van Turijn, geen vanzelfsprekend thuis voor een jood in fascistische Italië. Deze memoires - vergeleken met Geheugen, spreek van Vladimir Nabokov of Annie Ernaux's De jaren - gaan over tijd, taal, vrouwelijkheid, verbondenheid en vervreemding, en centraal staat de vraag wat een thuis betekent voor degenen die er geen hebben, of meer dan één.

Een leven

Alfonso Nitti is een dromer. En dromers hebben wel vaker een wat ingewikkelde relatie met het leven. Nitti fantaseert over de werkelijkheid, en voor wat hem niet aanstaat loopt hij weg. Het burgerlijke milieu waar hij deel van uitmaakt frustreert hem. Hij werkt bij een bank – wat hij ervaart als een straf. Door een speling van het lot komt hij terecht in het huis van de bankdirecteur. Diens dochter wordt zijn ondergang. Ironie was nooit ver weg in het leven van Italo Svevo. Zo zag hij zich gedwongen te gaan werken voor de bank van zijn schoonvader toen hij weinig succes had met Een leven, zijn debuut. Dat gebrek is achteraf bezien vreemd, want de psychologische roman was baanbrekend: Svevo ontleedt en beschrijft met grote precisie en in zijn unieke stijl het lijden en het lot van zijn hoofdpersoon. Een onaangepast mens, zoals de titel oorspronkelijk luidde. James Joyce ontmoette Svevo in Triëst, waar hij woonde, en werd een bewonderaar van diens werk. Joyce bracht hem ertoe zijn magnum opus te schrijven, het boek dat hem beroemd zou maken, Bekentenissen van Zeno.

Als een steen in de stroom

Mauro Corona vertelt het verhaal van een man die moedig was tot op de laatste dag. Van een onmogelijke liefde, van handen die vertrouwd zijn met hout en rotsen, het verhaal van tijd die voorbijgaat en woorden die de tijd - soms - kunnen stoppen. Het zijn herinneringen aan een leven op het onverbiddelijke ritme van de natuur. Maar bovenal is het een verhaal over de mogelijkheid om in alle moeite die het leven van ons vraagt, altijd onze waardigheid, menselijkheid en ook diepe tederheid te behouden. 'Al vele jaren lees ik Mauro Corona en ik houd van zijn boeken. Ik beschouw hem als een van de belangrijkste Italiaanse schrijvers.' Paolo Cognetti 'De verhalen van Mauro Corona hebben me voor hem gewonnen. Hij is een echte, onafhankelijke schrijver.' Claudio Magris 'Mauro Corona is een schrijver van metamorfosen, en daarin zit de fabelachtige kracht van zijn manier van vertellen.' La Repubblica

Het huis Gucci

Het huis Gucci is het adembenemende verhaal van de opkomst, ondergang en wederopstanding van de Gucci-dynastie – van een leeratelier in Florence tot een van de machtigste modemerken in Milaan. Een verhaal over sterke familiebanden, arbeidsethos en uiteindelijk een leven van overvloed, waarmee Forden niet alleen de passie, maar ook de kwetsbaarheden van de Gucci-familie toont.

Mijn zusje en de zee

Mijn zusje en de zee is een prachtig portret van de ambivalente band tussen twee zussen. Voor liefhebbers van Elena Ferrante. Een plots telefoontje dwingt een vrouw om gehaast te vertrekken uit haar woonplaats Grenoble. Met de trein reist ze langs verschillende kleine stations, die voorbijflitsen, tot haar raampje gevuld wordt met de Adriatische Zee. Ze is terug in haar geboorteland Italië. Ze zal haar jongere zus na jaren weer zien, haar zus die zo anders is dan zij. Vroeger waren ze onafscheidelijk, later raakten ze eraan gewend elkaar uit het oog te verliezen. Terug in Pescara wordt ze overspoeld door de herinneringen aan hun chaotische relatie.