Mireille Bosscher,  zondag 9 september 2018

 

Omtrent het aantal nederlanders met een tweede huis in Frankrijk lopen de cijfers nogal uiteen. Getallen van 75.000 oplopend naar 100.000 worden wel genoemd. Duidelijk is evenwel dat Frankrijk zeer in trek is als het gaat om de aanschaf van een vakantiewoning. Voor eigen gebruik, of als belegging. Zeker nu de crisis weer enige tijd achter ons ligt, zie je het aantal landgenoten dat een maison, villa of fermette begeren allengs toenemen. Daarom is een waarschuwing op z’n plaats: wees kritisch en voorzichtig.
Dat ondervonden mijn cliënten uit het volgende praktijkverhaal. Hun oog was gevallen op een appartement met fraai uitzicht over een meer. De onderhandelingen met de makelaar verliepen erg soepeltjes. Vanwege de zeer hoge leeftijd van de verkoopster, bleef deze grotendeels op de achtergrond. Volgens de makelaar speelden er geen bijzonderheden, zo was er in de afgelopen jaren geen sprake van verbouwingen of calamiteiten geweest.
Goed gemutst vertrokken de kopers voor de overdracht naar Frankrijk. De ondertekening was binnen een uur een feit zodat de grote schoonmaak van het appartement kon beginnen. De oude dame had het enigszins uitgeleefd achtergelaten ... Samen met vrienden hadden ze er drie hele dagen voor uitgetrokken.

Maar toen het tapijt verwijderd was …

Na de eerste schoonmaakdag bereikte mij een verontrustend telefoontje. Nadat het tapijt verwijderd was, kwam een enorme scheur in de vloer aan het licht van enkele centimeters breed en minstens 10 meter lang. Daarnaast waren aanzienlijke vochtplekken zichtbaar. Dit speelde ongetwijfeld al jaren. Wist de verkoopster hiervan? Tijdens de eerste bezichtiging, enkele maanden eerder, waren de vochtplekken verborgen geweest achter een enorme kast. Diezelfde kast was op verzoek van de kopers na de overdracht alsnog van zijn plek gekomen en uit het appartement gehaald. Op mijn advies spraken cliënten diverse buren in het gebouw aan. De lekkage van jaren geleden was algemeen bekend, haar onderbuurman had de verkoopster er destijds nog op aangesproken. Hij had er namelijk zelf schade van ondervonden. De scheur zou mogelijkerwijze verband kunnen houden met de lekkage.

Wat zegt de wet?

Op grond van artikel 1112-1 van de Code Civil is een partij die over informatie beschikt die van belang is voor het al dan niet instemmen met een rechtshandeling door de wederpartij, verplicht die kennis te delen. De makelaar en de notaris waren richting mijn cliënten niet bepaald behulpzaam. Naar hun mening moesten ze via een rechtszaak maar zien te bewijzen dat de verkoopster de onzichtbare gebreken kende.
Een rechtszaak in Frankrijk is bepaald geen sinecure. Het duurt al een eeuwigheid voordat het überhaupt op de rol komt, laat staan dat de hele procedure binnen afzienbare tijd is afgerond. En: niet elk verborgen gebrek resulteert in schadevergoeding. Wat ook telt is bijvoorbeeld de invloed ervan op de (woon) bestemming van het huis.
Tegenwoordig kiezen rechters er veelal voor zo’n zaak te verwijzen naar een mediator, een expert judiciaire, teneinde partijen tot een vergelijk te laten komen. Zo ook in dit geval. De deskundige, in deze affaire een Nederlander, besloot op voorhand een constat op te laten stellen om zo de staat van het pand te beoordelen en van daaruit partijen aan te spreken. Uiteindelijk konden mijn cliënten een aanzienlijke schadevergoeding tegemoet zien. In een relatief korte periode kreeg het geheel toch nog een goede afloop.